آموزش فلوت و فلوت کلیددار

• تلفن : 88240617
• ایمیل : nilofar.rajabi1234@yahoo.com

فلوت از سازهای بادی چوبی (بی زبانه یا بی قمیش) است که بر خلاف دیگر سازهای این دسته صدای آن نه از لرزش قمیش بلکه از نوسان هوای دمیده شده بر لب

فلوت از سازهای بادی چوبی (بی زبانه یا بی قمیش) است که بر خلاف دیگر سازهای این دسته صدای آن نه از لرزش قمیش بلکه از نوسان هوای دمیده شده بر لبه دهنی ( یافلوت از سازهای بادی چوبی (بی زبانه یا بی قمیش) است که بر خلاف دیگر سازهای این دسته صدای آن نه از لرزش قمیش بلکه از نوسان هوای دمیده شده بر لبه دهنی ( یا تیغه هوائی) ساز تولید می‌شود. این ساز جزء قدیمی‌ترین سازهای بادی محسوب می‌گرددکه قدمت برخی از آن که باستان‌شناسان یافته‌اند به ۵۰،۰۰۰ سال پیش می‌رسد. فلوت ها در گذشته از جنس چوب ساخته می‌شدند (به همین دلیل در قدیم از آن به عنوان ساز بادی چوبی نام برده می‌شد) ولی امروزه با وجود اینکه این ساز در زمره سازهای بادی چوبی قرار دارد،لیکن ملاک تقسیم بندی آن جنس و آلیاژی که در ساخت آن استفاده شده مد نظر نیست ، بلکه نحوه تولید صدای آن است.واژه فلوت در زبان‌های اروپایی به معنای نام کلی سازهای مشابه فلوت نیز بکار می‌رود. فلوت و ساز شرقی نی هم نوعی فلوت شمرده می‌شود. به‌طور کلی فلوت و نی سازهایی هم‌خانواده هستند. فلوت يا ني و فلوت کوچک تنها سازهاي بادي چوبي هستند که فاقد زبانه اند. نفس اجرا کننده از سوراخ کوچکي که در کنار لوله نزديک به سر آن تعبيه شده وارد لوله ميشود. باز و بسته شدن سوراخها در فلوتهاي امروزی توسط کليد صورت ميگيرد. با آنکه فلوت از دسته "سازهاي بادي-چوبي" شمرده ميشود ، اما امروزه فلوت را از نقره نيز ميسازند يا فقط بر روي ساز روکش نقره اي ميکشندآموزش فلوت کلیددار:اما کسی که فلوت را تکمیل کرده و به صورت فعلی در آورده و در حقیقت فلوت اهمیت و اعتبار امروزی خود را مدیون زحمات وی می باشد، یک آلمانی است به نام تئوبالد - بوهم (Theobald- Bohm ) از اهالی باواریا که زندگانی خود را صرف تکمیل و بهبود فلوت نمود. وی در سال 1793 در شهر مونیخ متولد شد. در کودکی، در مغازه ی زرگری شاگرد بود. پسری بود هوشمند و کوشا و دستان دقیقی داشت، وی در کار زرگری زحمت بسیار می کشید و در ضمن به کار ذوقی و تفننی خود که عبارت از نواختن فلوت بود، علاقه ی زیادی داشت. سازی که بوهم در ابتدا با آن کار می کرد، فلوت کهنه ای بود که تنها یک کلید داشت. هنگامی که وی به سن شانزده سالگی رسید با صرفه جویی خود توانست فلوت بهتری که دارای چهار کلید بود خریداری کند و به اندازه ای سر و صدای آن را در آورد که تمام همسایگان به ستوه آمدند! (باید دانست که بوهم هیچ گاه نوازنده ی برجسته و زبر دستی نشد) تا اینکه پروفسوری که در نزدیکی منزل آنها خانه داشت، حاضر شد که به وی درس فلوت بدهد.تئوبالد دو سال از این استاد درس گرفت و بالاخره توانست نوازنده فلوت در ارکستر یکی از تئاترها شود. البته آنچه مورد علاقه او بود، موسیقی ای که می نواخت نبود، بلکه خود سازی بود که با آن می نواخت و بر خلاف تصور هرگز هم از آن رضایت نداشت زیرا علاوه بر اینکه طرز ساختمان آن خوب نبود، وسعت آن هم بسیار کم بود و توانایی اجرای بسیاری از نت ها را نداشت و به علاوه بسیاری از نت ها هم اصولا خارج بودند، بوهم مصمم شد که این عیوب را برطرف کند و این ساز را بهبود بخشد و نخستین کاری که وی انجام داد آن بود که در دانشگاه مونیخ نام نوشت و دو سال در رشته صداشناسی و آکوستیک تحصیل و مطالعه کرد. بوم در سال 1832 یعنی در سن سی و نه سالگی موفق شد کار خود را در زمینه ی تکمیل فلوت به اتمام رساند و فلوت را به صورت جدیدی عرضه نماید. این فلوت جدید از صورت های پیشین خود کاملا دگرگون شده بود. شکل آن به جای مخروطی، استوانه ای شده و فواصل سوراخ ها و سیستم انگشت گذاری آن تغییر کرده و حتی بعضی نمونه های آن به جای چوب از نقره ساخته شده بودند و تنها چیزی که مانند سابق مانده بود، همان طرز دمیدن و نواختن از پهلو بود. در این ساز صداها به هیچ وجه خارج نبودند و مانند دقیق ترین ساعت ها قابل اطمینان بود. تئوبالد بوهم تا آخرین لحظه ی زندگی خود دست از کار کردن و آزمایش بر روی این ساز برنداشت و در نتیجه فلوت را به صورت یکی از کامل ترین سازهای ارکستر درآورد. وسعت صدای فلوت مدرن معمولی سه اکتاو و صدایی تمییز، پر احساس و دلپذیر دارد و به آسانی می توان حالات مختلفی مانند نرم و متصل ، یا خشک و مجزا و غیره رابا آن ایجاد کرد. آهنگسازان بزرگ در ساخته های ارکستر خود فلوت را بسیار به کار برده اند. تئوبالد بوهم گذشته از تکمیل فلوت نوعی کلارینت هم ساخته است، ولی متخصصین فن عقیده دارند که کلارینت بوهم، بر خلاف فلوتش سازی غیر قابل استفاده است.